| تأثیر آموزش سماعی نسبت به آموزش سنتی بر یادگیری وزن عروضی در پایۀ یازدهم |
| کد مقاله : 1014-CNF (R1) |
| نویسندگان |
|
امین بنی طالبی دهکردی *1، فرزانه تقی پور2 1دانش آموختۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران 2کارشناسی زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور بروجن، بروجن، ایران |
| چکیده مقاله |
| درس علوم و فنون ادبی، یکی از مهم‌ترین درس‌های رشته علوم انسانی است و ضعف یادگیری در این درس سبب ضعف در پایه‌های بالاتر می‌شود. امروزه، بیشتر فعالیت‌های یادگیری از طریق همیاری و کارگروهی انجام می‌شود و جنبه‌های گوناگون شخصیت فراگیرندگان مورد توجه است. نگارندگان در طی حدود یک ماه اول (مهرماه) سال تحصیلی جاری (1401) مشاهده کردند که دانش‌آموزان پایۀ یازدهم علوم انسانی در کلاس نسبت به یادگیری مبحث وزن عروضی و پایه‌های آوایی در کتاب علوم و فنون ادبی، مشارکتی از خودشان نشان نمی‌دادند. آنان به‌تنهایی تکالیف خود را انجام می‌دادند و در کلاس علاقه‌ای به مبحث وزن عروضی نداشتند. با دیدن این مشکل، نگارندگان در این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش هستند که تأثیر آموزش سماعی مبتنی بر کارگروهی و مشارکتی دانش‌آموزان در کلاس در مقایسه با آموزش سنتی و انفرادی آنان بر سطح یادگیری مبحث وزن عروضی در چه حد است و کدام روش اثربخشی بهتری در ایجاد علاقه و انگیزه در دانش‌آموزان به این درس دارد. با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و پس از مطالعه و بررسی اسناد و مدارک موجود و گردآوری اطلاعات از دانش‌آموزان این نتیجه به دست آمد که روش آموزش ریتمیک و سماعی در شناخت و درک بهتر دانش‌آموزان از اوزان عروضی و علاقۀ آنان به چنین درسی، اثر مطلوبی داشته و سبب برطرف شدن یکنواختی فضای کلاس و دشواری متصورشده از آن و افزایش کارگروهی گشته است. |
| کلیدواژه ها |
| دانش‌آموزان، آموزش سماعی، آموزش سنتی، علوم و فنون ادبی یازدهم، وزن عروضی |
| وضعیت: پذیرفته شده |
