| «ریشه‌یابی انتساب های نادرست در ادبیات فارسی» |
| کد مقاله : 1078-CNF |
| نویسندگان |
|
امیرحسین جلیلیان *1، محمد فضلی1، حسن شاهمرادی2 1دانشگاه شهید مقصودی همدان (فرهنگیان) 2دانشگاه شهید باهنر اراک (فرهنگیان) |
| چکیده مقاله |
| اگر شعر یا نوشته‌ای را که متعلق به ماست به نام دیگران ثبت کنند باعث سرخوردگی و ناامیدی ما می‌شود. در طی شبانه روز پیام هایی را می‌بینیم و یا می‌شنویم که به صاحب اصلی اثر نسبت داده نشده‌اند و یا نوشته‌ای از شاعر یا نویسنده‌ای مجهول به یکی از شخصیت های بزرگ زبان و ادبیات فارسی نسبت داده شده‌اند. اینگونه نسبت های نادرست را «انتساب نادرست» یا «جعلیات ادبی» می‌نامیم. امانت داری از متون نظم و نثر فارسی به عنوان بخشی از هویت و فرهنگ ملی وظیفۀ ماست اما این عمل (انتساب‌های نادرست و جعلیات ادبی) با نسبت دادن اشعار و متونِ بعضاً سست و بی اساس این وظیفه را به مخاطره می‌اندازد. البته این کار بی‌دلیل نیست و برخی عوامل زیرساخت لازم را برای وجود این انتساب های نادرست فراهم می‌آورند. با ریشه‌یابی انتساب های نادرست در می‌یابیم برخی عوامل در ایجاد این عمل ناپسند نقش دارند که عبارتند از: 1- کمبود میزان مطالعه افراد، 2- تخلص های یکسان، 3- قرابت سبک شاعری، 4- نزدیکی کلمات اشعار به یکدیگر، 5- استفاده از نسخه های متفاوت، نامشخص یا نامعتبر، 6- مرجع قراردادن کتب یا سخنانی که منبع مشخصی ندارند، 7- شایعه پراکنی. در این مقاله به بررسی هریک از این دلایل با ذکر نمونه و مثال خواهیم‌پرداخت. |
| کلیدواژه ها |
| انتساب نادرست، ریشه‌یابی، اشعار، تخلص، سبک شعری. |
| وضعیت: پذیرفته شده |
