تعلیم و تربیت معنوی در پرتو آموزه های عرفان عطار و مولانا |
کد مقاله : 1089-CNF (R1) |
نویسندگان |
ایوب آچاک *1، مسعود ناروئی2 1دانشجومعلم کارشناسی پیوسته زبان و ادبیات فارسی پردیس شهید مطهری زاهدان_دانشگاه فرهنگیان_وزارت آموزش و پرورش 2دانشگاه فرهنگیان |
چکیده مقاله |
بشر مدرن در اثر استیلا بر کره خاکی و دستاورد های علمی، آنچنان در سرخوشی و غفلت فرو رفته است که آنچه زندگی گذشته وی را معنادار کرده بود، به کلی از اندوخته ذهنش فرو ریخته است و متاسفانه بخش اعظم تأثر از این پدیده، متوجه جوانان، نوجوانان و حتی گروه کودکان هست و در اوضاعی این چنین نابسامان، آموزش به دور از اهداف و نسبتاً ناکارآمد زبان و ادبیات فارسی در جامعه و در نتیجه رنگ باختن ادب و زبان فارسی در میان اقشار جامعه، کاتالیستی بر فرایند زدودن معنویت و حیات معنوی از دل و خاطر اقشار مختلف جامعه به ویژه گروه های سنی نوجوان، جوان و کودکان است. عواملی چون؛ فرهنگ گریزی، پوچ گرایی، عصبیت های نژادی، اصالت سود و سرمایه، خودخواهی و فردگرایی، از علل و پیامد های این بحران و نابهنجاری فرهنگی هستند. در این جستار برآنیم تا به منظور شناخت ارزش ها، پتانسیل ها و ظرفیت های معنوی والا و روان درمانگر، گرانمایه و بی انتها در دل فرهنگ و ادبیات غنی فارسی، به تشریح این موارد پرداخته تا در نهایت ما متولیّان امر ترویج و آموزش این عنصر، بتوانیم از این سرمایه عظیم معنوی، به منظور جبران مافات در بستر برنامه درسی ملی آموزش زبان و ادبیات فارسی، انحراف آن از اساسی ترین اهداف تعریف شده و همچنین تعلیم و تربیت معنوی در جامعه، بهره جوییم. |
کلیدواژه ها |
حیات معنوی، عطار، مولانا، آموزه ها، ادبیات فارسی، روان درمانی |
وضعیت: پذیرفته شده |